Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut (GJEDNJ), një organ gjyqësor i Këshillit të Evropës, ka urdhëruar Italinë të dëmshpërblejë tre emigrantë tunizianë, duke vendosur se ata iu nënshtruan një trajtimi “çnjerëzor dhe degradues” në ishullin italian të Lampedusa. Tre aplikantët kishin arritur në mënyrë klandestine në bregdetin italian midis 2017 dhe 2019 përpara se të vendoseshin në një qendër pritjeje në ishull.
Siç mund të mendohej, Gjykata u vjen në ndihmë atyre që, në vend që të simpatizojnë Italinë për përpjekjen e madhe që ajo mbështet, synojnë të dekonstruktojnë rregulloret italiane për të inkurajuar imigracionin e pakontrolluar.
Vlen të kujtohet, siç shkruan Roberto Pecchioli në librin e tij mbi Shoqërinë e Hapur të Soros, skandali që goditi Gjykatën Evropiane të të Drejtave të Njeriut (GJEDNJ).
Një raport i ECLJ, i publikuar në shkurt 2020, zbuloi se të paktën njëzet e dy nga njëqind gjyqtarët e Gjykatës nga viti 2009 deri në vitin 2019 ishin bashkëpunëtorë të shtatë OJQ-ve, dhe
dhe janë marrë me raste të qëndrueshme në shumë raste
nga të njëjtat OJF, në konflikt flagrant interesash. Dymbëdhjetë anëtarë të Fondacioneve të Shoqërisë së Hapur janë bërë gjyqtarë të Gjykatës në Strasburg dhe rrjeti Soros është ndër financuesit e gjashtë të tjerëve.
Tetëmbëdhjetë gjyqtarë u morën me tetëdhjetë e tetë raste të sponsorizuara nga OJQ-të e tyre. Në mënyrë abstrakte, mund të supozohet se një shoqatë e lidhur me Soros ishte në gjendje të paraqiste ankesa – për shembull në lidhje me portet e hapura për imigrim ose birësimin e fëmijëve nga çifte homoseksuale – dhe më pas të merrte një vendim nga një panel gjyqtarësh – apo edhe një të vetme gjyqtari – i lidhur me të njëjtën organizatë.
Ka shumë arsye që lejojnë që sistemi të lulëzojë. E para është se Soros dhe OJQ-të që ai financon dominojnë industrinë e të drejtave të njeriut në të gjithë Ballkanin dhe shtetet baltike. Milionat e tij vërshojnë këto vende të vogla (që nga viti 1992 thuhet se Soros ka shpenzuar 131 milionë dollarë në Shqipëri) dhe bëjnë emërime të dyshimta gjyqtarësh në Gjykatën Evropiane të të Drejtave të Njeriut, e cila vendos për çështjet e të drejtave të njeriut me juridiksion mbi dyzet e shtatë. shtetet anëtare të Këshillit të Evropës. Së dyti, procedurat e reja të prezantuara në vitin 2012 futin OJQ-të në procesin e përzgjedhjes së gjyqtarëve të Gjykatës. Ata mund të propozojnë kandidatë dhe të kryejnë aktivitete për të promovuar dhe ndikuar në emërimin e tyre. Ata e kanë bërë këtë në disa raste, siç tregohet nga raporti i GJEDNJ-së.
Ky është vendimi i Gjykatës kundër Italisë, ku thuhet se për disa javë, gjatë qëndrimit të tyre, tre tunizianët iu nënshtruan trajtimit çnjerëzor dhe poshtërues. Në këtë qendër në ishullin prej 6500 banorësh, gjykata konstatoi, ekzistencën e vetëm dy tualeteve për 40 persona dhe mungesën e hapësirës që detyronte disa njerëz të flinin në dyshekë të jashtëm.
“Në mungesë të një urdhri që justifikonte paraburgimin e tyre”, Gjykata konstatoi se kërkuesve iu ishte “privuar arbitrarisht liria”, shkruante ajo në tre vendime të veçanta.
Prandaj, GJEDNJ arriti në përfundimin se masat e miratuara nga autoritetet italiane shkelnin nenin 5 të Konventës Evropiane për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut, i cili përcakton se çdo person i ndaluar ka të drejtë të informohet për arsyet e ndalimit të tij dhe duhet të jetë në gjendje të ushtrojë e drejta e ankimit. Gjykata më pas urdhëroi Romën të kompensonte tre paditësit.