Çështja palestineze ishte shfaqur në të gjithë dramën e saj për të gjithë botën. Arafati u forcua dhe u konsiderua një lider që duhet marrë seriozisht për të kërkuar kompromise, duke përfshirë një zgjidhje dy shtete me Izraelin. Në vitin 1993, filluan bisedimet sekrete midis Izraelit dhe PLO, duke çuar në Marrëveshjet e Oslostë cilën ata e themeluan Autoriteti Kombëtar Palestinez dhe vetëqeverisje në pjesë të Bregut Perëndimor dhe Rripit të Gazës. Disa palestinezë të shquar i shihnin ato si një formë dorëzimi, ndërsa izraelitët e ekstremit të djathtë kundërshtuan dhënien e vendbanimeve ose territoreve.
Midis izraelitëve, opozita politike ndaj Oslos u drejtua nga kryeministrat e ardhshëm Ariel Sharon e Benjamin Netanyahu, i cili mori pjesë në mitingje ku presidenti i atëhershëm izraelit Yitzhak Rabin u portretizua si nazist. E veja e Rabin fajësoi dy burrat për vrasjen e burrit të saj, të kryer nga një nacionalist ekstremist izraelit në 1995.
Drejt humnerës
Negociatat e paqes dështuan dhe dështimi i Bisedimet në Camp David, një samit në Lindjen e Mesme mes presidentit amerikan Bill Clinton, kryeministrit izraelit Ehub Barak dhe Arafat në vitin 2000 ai kontribuoi në intifadën e dytë karakterizohet, ndryshe nga i pari, nga disa sulme vetëvrasëse nga palestinezët. Kur në vitin 2005 kryeministri Sharon ra dakord të çmontonte shumë vendbanime hebraike në Palestinë, Arafati ishte tashmë i vdekur (pas dy vjetësh të kaluar në një bunker) së bashku me mbi 3 mijë palestinezë dhe rreth një mijë izraelitë. Urrejtja mes dy palëve ishte bërë e pashërueshmedhe ndërtimi i një sistemi të ndërlikuar muresh në Bregun Perëndimor nuk ndihmoi.
Dhe Gaza? Në vitin 2006 partia radikal islamik Hamas, pas një lufte të gjatë civile me PLO ai fitoi zgjedhjet dhe për palestinezët e Rripit situata u ndërlikua. Izraeli dekretoi një embargo totale të enklavës – me kontroll të vazhdueshëm të hapësirës ajrore dhe ujërave territoriale – dhe ekonomia palestineze u shemb.
Qeveritë perëndimore ende shprehin zyrtarisht mbështetjen e tyre për një zgjidhje me dy shtete, nuk kishte përparim në nxitjen për një marrëveshje. Netanyahu, kryeministri më jetëgjatë i Izraelit, e ka thënë kaq shumë herë kundër një shteti palestinez dhe anëtarë të ndryshëm të qeverisë së tij ata e mbështesin hapur aneksimin të gjithë ose një pjesë të Bregut Perëndimor. Grupet izraelite dhe të huaja të të drejtave të njeriut kanë folur për një situatë në territoret e pushtuara të ngjashme me aparteidin në territoret e pushtuara. Gjithçka tjetër është lajm.