nga Gianvito Caldararo
Kreu i Lëvizjes M5S (Lëvizja Pesë Yjet) Giuseppe Conte nuk humbet asnjë rast për të minuar vazhdimisht “fushën e gjerë” që kreu i PD (Partisë Demokratike), me mbështetjen e jaguar Bersani, avancon dhe propozon në çdo moment. Dhe ndërsa Schlein përpiqet të ndërtojë “fushën e gjerë” të shumëpritur, Giuseppe Conte vazhdon të shënojë distancën e tij nga Schlein dhe PD.
Në fakt, avokati. Conte, i njohur si avokati i popullit, e ka bërë të qartë se nuk ka asnjë mundësi marrëveshjeje me PD, edhe pasi Elly Schlein mori sekretariatin. Udhëheqësi i M5S shkoi aq larg sa tha se “kur dëgjon për një kamp të madh ndjen simptomat e urtikarisë”.
E ndërsa Conte vazhdon të nisë sfida ndaj PD-së në çdo drejtim, PD-ja duket se po tërhiqet gjithnjë e më shumë dhe po rimerr shumë nga betejat e zhvilluara në vend dhe në Parlament. Ai nuk gjen guximin të mbrojë politikën e sigurisë të kryer nga ish-ministri i tij i brendshëm Marco Minniti, ndërkohë që Konti nxirrte dekretet e famshme të propozuara dhe të mbështetura nga Salvini.
Ai tërhiqet për Superbonusin 110%, ku në Parlament pavarësisht se ka shprehur një votë të favorshme, me z. Misiani, drejtues ekonomik i PD-së, tha se mënyra se si është projektuar nuk ka qenë e mirë. Dhe ndërsa PD vazhdon të përqafojë masat simbolike të M5S, Conte vazhdon të sulmojë PD-në.
Pas koshereve, një ditë tjetër iu kujtua sesi Letta i vuri përkrenaren PD-së për luftën me Ukrainën. Helmeta që Schlein ende nuk mund ta heqë sot. Përballë një sulmi kaq të hapur, PD hesht dhe i gjori Letta, i vënë në pikëpyetje në mënyrë kaq të ashpër, nuk reagon dhe nuk ndërhyn për të nënvizuar paqartësinë që shpreh Conte për problemet kryesore, si dhe për konfliktin mes Izraeli dhe Hamasi.
PD-ja e Schlein-it nuk është në gjendje as të mbrojë Aktin e Punës, i cili ka dhënë rezultate pozitive për punësimin dhe ka rritur të drejtat e botës së punës. Përballë sulmeve të përbashkëta të M5S dhe Sinistra di Speranza e Fratoianni, edhe reformistët e PD-së qëndrojnë në heshtje fetare.
Ndjenja është e një PD-je që ndjek M5S-në, që neglizhon temat historike të së majtës dhe insiston në humbjen e temave elektorale. Siç pohon një socialist i vjetër si Ugo Intini, ish-drejtor i Avanti-t, “e majta (sidomos PD, sepse i zgjuari Conte është i pakapshëm), duket se është bërë zëdhënëse e lëvizjes LGBT, pra e lëvizjes për Mbrojtja e orientimeve seksuale, për temën e emigracionit, gjithmonë thekson Intini, “konsideratat janë madje shumë të dukshme”.
Ishte një bonus elektoral për të djathtën, e cila më pas, “siç ishte ndoshta e pashmangshme, mori saktësisht të njëjtat rezultate si e majta, në mos më keq, duke e lënë të pandryshuar dhe jashtë kontrollit”. Kjo duhet të ndihmojë PD-në, por jo mjaftueshëm, sepse, siç nënvizon Intini, “në elektorat ka zënë rrënjë një perceptim tashmë i konsoliduar: e majta është më e mirë dhe tolerante, ndërsa e djathta mbron Italinë nga pushtimi”.
Klisheja ka pasoja shkatërruese sidomos për PD-në, sepse tjetërson elektoratin e saj tradicional. Të pasurit dhe sipërmarrësit i shohin emigrantët si punëtorë të mundshëm shtëpiak dhe fuqi punëtore të lirë. Megjithatë, në lagjet e tyre në krye të qytetit, ata mezi e ndjejnë praninë e saj. Shtresat e mesme të ulëta i shohin ata si konkurrentë në tregun e punës dhe në përdorimin e shërbimeve publike (duke filluar nga kujdesi shëndetësor), si fqinjë të rëndë që ulin vlerën e shtëpive të tyre në zonat ku ato zënë rrënjë, si protagonistë të mikrokrimit dhe dhunës. në periferitë e degraduara, si bartës të zakoneve dhe sjelljeve që ndryshojnë fytyrën e vendeve të shtrenjta ku kanë jetuar gjithmonë.
Dhe në vend që të sulmojë qeverinë për dështimin e saj në politikën e emigracionit, Conte nuk gjen gjë më të mirë se të ndjekë PD-në, e cila nuk reagon, sepse objektivi i tij është të marrë një votë më shumë se PD në zgjedhjet e ardhshme europiane, për të provuar. kthimi në Palazzo Chigi. Por si Schlein ashtu edhe Conte kanë të bëjnë pa hanxhiun. Në fakt, ata nuk e dinë se duhet të merren me Renzin dhe Kalendën, pa të cilët qendra e majtë nuk fiton. Dhe kështu qendra e djathtë është e destinuar të fitojë, pavarësisht nga premtimet e shumta të tradhtuara dhe me një ligj buxhetor pa hapësirë për rritje dhe me rrezik real të rritjes së borxhit publik tashmë të rëndë.